C++’ın Nesne Tabanlı bir dil olduğunu daha önce söylemiştik. Bu dil C’den türemiş olup yani C’nin özelliklerini kapsamakla birlikte bir çok yeni özelliğe sahiptir ve bu nedenle C ile yazılmış hemen hemen bütün kodlar C++’tada sorunsuz çalışır.
C++’ın asıl çıkış sebebi C’nin Nesne Tabanlı Programlama eksikliği olan Nesneler ve Sınıflardır. Bu yüzden C++’a “Sınıflı C” de denmektedir ve eğer C’yi daha önceden biliyorsanız, C++’a bir adım önde başlıyorsunuz demektir.
C++’ın Program Yapısı
#include using namespace std; int main() { cout<<”Merhaba Dünya”; return 0; } |
Daha önce C ile ilgilenmiş olan arkadaşlar diyecektir ki: “ee bunun C’den farkı ne? Bi cout mu?” işte böyle düşünen arkadaşlara tavsiyem Nesneler ve Sınıflar konusuna kadar beklemeleri ;)
Şimdi bu programı satır satır açıklamaya çalışırsak;
1.Satır #include
C’de ve C++’da “#” karakteri ile başlayan bütün deyimlere “önişlemci deyimleri” denir. Yani program derlenmeden önce derleyici (compiler) öncelikle bu deyimleri işler.
Peki “include” deyimi ne işe yarar? İnclude deyimi adında anlaşılacağı gibi (include=dahil etmek) programa birşey dahil edileceğini belirtir. Demekki program derlenmeden önce programa
Programlama dillerini tasarlayanlar programcıların yükünü hafifletmek amacı ile standart haline gelmiş fonksiyonları daha önceden yazıp kütüphane(library) denen başlık dosyalarının içine gömmüşler. İşte iostream de bu kütüphanelerden biri ve bu kütüphane içersinde standart Girdi/Çıktı Fonksiyonları bulunur ve bu kütüphaneye ait fonksiyonları kullanabilmek için öncelikle bu kütüphaneyi programımıza dahil etmemiz gerekmektedir. (programların genel olarak fonksiyonlardan oluştuğunu hatırlatmaya gerek yok sanırım ;))
2.Satır using namespace std;
Şuan için bu satır çok kafa karıştırıcı olabilir o yüzden bu satıra sonra değinecem.
3.Satır int main()
Programların genel olarak fonksiyonlardan oluştuğunu söylemiştik ve işte bu main fonksiyonu ise programların bel kemiğini oluşturduğu fonksiyondur . Diğer bütün fonksiyonlar bu fonksiyon altında çalışır.
Main’in fonksiyonun adı olduğunu anladık peki şu “int” ne demek ?
Daha önce her fonksiyonun bir görevi (bir geri dönüş)olduğunu söylemiştir, işte bu int fonksiyonun geri göndereceği değerinin türünü belirtir.
Buraya kadar gelmişken değişkenler ve değişken türlerinden kısaca bahsetmemek olmaz.
Değişken: program verilerinin tutulduğu bellek gözlerinin ismidir. Değişkenin türü ise bu bellek gözesinin büyüklüğünü yada boyutunu belirtir.
3. satırın son kısmına geldik. Peki bu int main’in sonunda bulunan ve süs gibi duran parantezler ne işe yarar. Hani biz demiştik ya fonksiyonlar aldığı her mesaja göre farklı bir değer üretir diye. İşte bu parantezlerin içine mesajlarımızı (parametrelerimizi) yazarız. Parantezlerin içi boş kaldığına göre demekki main fonksiyonu her zaman aynı değeri geri gönderir çünkü mesajlar kısmında değişen bisey yok.
4. ve 7. Satırdaki “{ }” karakterleri ise fonksiyonun başlangıç ve bitiş noktasını temsil eder. Buna göre main fonksiyonu 4. Satırdan başlar 7. Satırda biter.
5. Satır cout<<”Merhaba Dünya”;
“cout<<” iostream kütüphanesine ait standart bi çıktı komutudur ve tıknak içerisindeki karakterin hepsini ekrana yazar. Şu haliyle görevi demekki ekrana “Merhaba Dünya” yazmakmış. En sondaki noktalı virgül(;) ise “cout<<” komutunun bittiğini bildirir.
6. Satır return 0;
Dipnot: Günümüzde bu bölüme artan rağbete rağmen sektördeki profesyonel programcı açığının sürekli artması geleceği parlak bir meslek olduğunun bir göstergesidir ;)
Programlama dilleri programlarımızı oluştururken kullandığımız belli bir söz dizimine(syntax) sahip kodlar bütünüdür. Programlama dilleri temel olarak 2 ana dala ayrılır. Fonksiyonel(Prosdürel) Programlama ve Nesne Tabanlı Programlama.
Fonsiyonel Programlama adından da anlaşılacağı gibi programlamanın fonksiyonlar üzerine kurulduğu bir programlama mantığıdır. Fonksiyonlar kendilerine gönderilen mesaja karşılık bir değer üretirler. Fonksiyonel programlama da atama deyimleri olmasına rağmen verilen bu değerler bir daha değiştirilemez. Bu mantık değişkenlerin istem dışı değişimlerini ve bundan kaynaklanan hataları önlemiş olur. Fonksiyonel Programlamaya F#, MATLAB, Ocaml ve ML örnek verilebilir.
Nesne Tabanlı Programlama ise Fonksiyonel Programlamadan farklı olarak böl ve yönet mantığına dayanır. Bu mantığa göre karmaşık ve çözümü zor problemler çözümü basit ufak parçalara ayrılır ve bu parçaların çözümleri bir araya getirilerek problem çözülür. Nesne Tabanlı Programlanın gün geçtikçe artan en önemli tercih sebeplerinden biri de problemleri gerçek dünya modellemesine uydurulabilmesidir ve Nesne Tabanlı Programlama’ya örnek vermek gerekirse: C++,C#,Java.......vs
Devam Edecek...
